bir hikaye

Geçen gün istanbulda kartal devlet hastanesinde Hıristiyan bir kadın orada beklemekte olan başı kapalı bayanla sohbet ediyor. 2 kişi konuşurken 3.ü dinlemez tabii ki ama bir gaflete düştüm birde onlarında sesli konuşuyor olmasının da etkisi var elbette. Muhabbet Hıristiyanlık ve Müslümanlık ile alakalı idi. Hıristiyan kadın oldukça bilgili bir insan olduğunu konuşurken belli ediyor. Müslümanlığa olan ilgisi ve araştırmaları da günümüzde Müslüman’ım diye geçinen birçok kişiden daha fazladır belki de. Tabi bu arada başı kapalı olan teyzemizde boş değil hani kısacası güzel bir muhabbet dönüyor. Hıristiyan kadın soruyor sorguluyor Müslüman teyze cevap veriyor ilgileniyor. Ama bir kaç soru ve tespit var ki tüylerimi diken diken etti.

Hıristiyan kadın " ben Müslümanlığa çok ilgi duydum bu nedenle kuran dâhil birçok kitap okudum. Buna rağmen Müslümanlara baktığımda Hıristiyanlığın daha iyi olduğunu gördüm. Çünkü Hıristiyanlıkta hak hukuk çok önemlidir. İbadete değer veririz. Oysa sizler gruplara ayrılmışsınız, birçok tarikatınız var ve bu tarikatlarınızdan bazılarının liderlerinin örneğin dul kadınlara karşı sarkıntılık yaptığını her gün telefonla aradıklarını vs gördüm. Ayrıca tarihe baktığımda buralar bizimken sizler bizim elimizden aldınız sonra hem birbirinize hem de buradakilere zulüm ettiniz. Ben Müslümanlardan gördüklerimden sonra Hıristiyanlığa daha sadakatli oldum" diyerek giden bir takım ifadeler söyledi.

Şimdi düşünüyorum da bizler Müslüman’ız diye geçinirken gayri Müslimler bizim ibadetimize ve yaşam tarzımıza bakıp bizlere özenmiyorlarsa ibadetimizi ve Müslümanlığımızı sorgulamalıyız!

Yolsuzluk, rüşvet, hak yeme, adam kayırma, adaletsizlik, mazluma yardımda eksiklik, yalan söyleme, vs vs hepsi bizlerin yaşamında etrafında bolca yaygın değil mi? peki biz hangi dini yaşıyoruz? biz neye inanıyor ve inandıklarımızı nasıl hayatımıza entegre ediyoruz? Yâda etmemiz gerektiğinin farkında mıyız? Ezbere okuduğumuz sembol misali kelimelerin anlamlarını dua ederken düşünebiliyor muyuz? Bizi dinimize, inançlarımıza ve ahlaklı yaşamı anlatan Allahın sosyal yaşantı kılavuzuna nasıl bu kadar uzak kalabildik? Çoğu zaman kitabın yarısına inanıp yarısına inanmıyoruz ve inanç değerlerimizi bile çıkarlarımız uğruna üç kuruşa takas edebiliyoruz. İnanç kalp ve akıl bütünlüğü ile olmadıkça hep eksik kalacak ve yaşantılarımız birilerini hep uzaklaştıracak. Bunun vebali bile bizlere vahim bir son anlamında... Allah bizi affetsin!